In de jaren '70 ontwikkelde het US Mobility Equipment Research & Design Command (MERDC) een systeem van camouflagepatronen voor de voertuigen van het Amerikaanse leger. Dit bestond uit een set standaardpatronen voor elk voertuig, die gebruikt moesten worden met twaalf kleuren. De precieze kleuren en hun plaats op het voertuig werden bepaald uit de lokale terreinomstandigheden en -kleuren. Mochten de omstandigheden veranderen, bijvoorbeeld omdat het weer omsloeg of omdat de eenheid een nieuw gebied introk, dan kon de camouflage snel aangepast worden door maar één of twee kleuren over te schilderen.
Was bijvoorbeeld een voertuig geschilderd in het winterpatroon voor de VS en Europa, dat donkergroen en middelbruin als hoofdkleuren had, maar ging het sneeuwen, dan kon een sneeuwcamouflage verkregen worden door het groen of bruin door wit te vervangen. Dit gaf veel flexibiliteit, maar in de praktijk werd er weinig gebruik van gemaakt—de meeste voertuigen werden in één schema geschilderd en behielden dat gedurende hun loopbaan.
Elk MERDC-schema kon met zowel harde (hand-geschilderde) of zachte (gespoten) randen voorkomen. Zachte randen lijken echter meer gebruikt te zijn, waarschijnlijk omdat het minder tijd kost om de tank te spuiten, dan om hem te spuiten en daarna de randen bij te werken.
De tabel hieronder geeft de verschillende MERDC-kleurnamen en hun bijbehorende Federal Standard 595a-nummers weer (als er twee nummers staan dan is dit omdat verschillende bronnen soms andere nummers voor dezelfde kleurnaam geven). De nummers kunnen gebruikt worden om bijpassende modelbouwverf te vinden, zoals de tabel ook laat zien; deze komen van de uitstekende kleurreferenties van de Zweedse IPMS, hoewel opgemerkt moet worden dat degene die die referenties opgesteld heeft, vooral Humbrolverf lijkt te gebruiken, aangezien de mengsels daarvan het meest gedetailleerd zijn. Bedenk echter, zoals altijd in de militaire modelbouw, dat maar weinig legervoertuigen de kleur hebben die ze zóuden moeten hebben. Je kunt dus binnen redelijke grenzen behoorlijk variëren met de genoemde kleuren.
Alle kleuren zijn mat, zoals aangegeven door het eerste cijfer in de FS595a-code (1 = hoogglans, 2 = halfglans, 3 = mat).
Kleur1 | FS-595a Nummer | Gunze Sangyo | Humbrol | Tamiya | Testors (Model Master) |
---|---|---|---|---|---|
Black | 37038 | H12/343 | 33 | XF-1 | 1749 |
Dark Green | 34102 (of 34082) | H303 | 117 | 2 delen XF-61 + 1 deel XF-65 | 1713 |
Desert Sand | 30279 | ? | 4 delen 121 + 2 delen 118 + 1 deel 110 | ? | ? |
Earth Brown | 30099 | 8 delen 110 + 2 delen 113 + 1 deel 33 | ? | ? | ? |
Earth Red | 30117 | ? | 186 | ? | 1701 |
Earth Yellow | 30257 (of 33245) | ? | 1 deel 94 + 1 deel 63 | XF-59 | 1735 (of 2110) |
Field Drab | 30118 (of 33105) | ? | 1422 | XF-523 | 1702 |
Forest Green | 34079 | H309 | 116 | XF-61 | 1710 |
Light Green | 34151 | H58 | 1512 | ? | 1715 |
Olive Drab | 34087 (of 34088) | H304 | 4 delen 108 + 3 delen 163 + 1 deel 33 | XF-624 | 1711 |
Sand | 30277 (of 33303) | ? | 6 delen 168 + 2 delen 118 + 1 deel 110 | XF-49 | 1704 |
White | 37875 | H11 | 34 | XF2 | 1768 |
1 Misschien overbodig te vermelden, maar deze voorbeelden zijn benaderingen. Kies of meng verf gebaseerd op de FS595a- of modelbouwverf-nummers die in de tabel genoemd worden, en niet op de kleuren die je op het scherm ziet.
2 Dit is een oude Humbrol-kleur (van voor de huidige Super Enamel-verf) en kan nu dus moeilijk te vinden zijn.
3 Tamiya XF-52 is veel bruiner dan de rood-oranje tint van FS30118.
4 Tamiya XF-62 is erg donker; mengen met een zandkleur o.i.d. is nodig om FS34087 dichter te benaderen.
De volgende tabel laat de toegestane kleurcombinaties zien. Kleuren 1 en 2 beslaan elk ongeveer 45% van het voertuig, kleuren 3 en 4 elk 5%. Onthoud dat deze in standaardpatronen opgebracht werden, en dat je dus een voertuig niet zomaar kunt schilderen. Er zijn echter twee factoren die dit wat makkelijker maken. De eerste is dat de soldaten die de voertuigen schilderden, de ruimte kregen om wat af te wijken van de patronen—binnen 10% was goed genoeg—en de tweede factor is dat nieuwe typen voertuigen vaak in dienst kwamen voordat er officiële patronen voor vastgesteld waren, waardoor ze vaak een geïmproviseerd schema kregen dat op bestaande gebaseerd was; de M1 Abrams is hiervan een goed voorbeeld, zoals foto's uit begin jaren '80 laten zien.
Door deze tabel met die hierboven te vergelijken, wordt duidelijk dat niet alle twaalf kleuren ook daadwerkelijk gebruikt werden. Dit is omdat kleur nummer 3 aangepast diende te worden aan de kale grond in het gebied, door gebruik te maken van de andere beschikbare kleuren.
Schema | Kleuren | |||
---|---|---|---|---|
1 | 2 | 3 | 4 | |
Sneeuw, gematigd klimaat met open terrein | White | Field Drab | Sand | Black |
Sneeuw, gematigd klimaat met bossen | Forest Green | White | Sand | Black |
Tropen, groen | Forest Green | Dark Green | Light Green | Black |
Winter, poolgebied | White | White | White | White |
Winter, VS & Europa, groen | Forest Green | Field Drab | Sand | Black |
Woestijn, grijs | Sand | Field Drab | Earth Yellow | Black |
Woestijn, rood | Earth Red | Earth Yellow | Sand | Black |
Zomer, VS en Europa, groen | Forest Green | Light Green | Sand | Black |
Eén van de beste referenties voor het schilderen van Amerikaanse voertuigen in MERDC-camouflage, is US Army Technical Bulletin TB 43-0147: Color, Marking and Camouflage Patterns Used on Military Equipment, waarvan de editie van december 1975 gedownload kan worden van de Electronic Technical Manuals site van het Amerikaanse leger (zie de linkspagina). Dit handboek heeft tekeningen van de officiëe patronen voor veel voertuigen en andere uitrusting (maar jammer genoeg niet alles dat toen door het Amerikaanse leger gebruikt werd), en geeft ook de plaatsing van markeringen op het voertuig aan.
Schilderinstructies staan in Technical Circular 5-200. Hoewel er geen camouflagepatronen in staan (behalve dan een voorbeeld, voor de M113 troepenvervoerder) staat er nuttige informatie in die voor modelbouwers goed van pas kan komen.